Od Jetry CD Echo, Claris

Zimne, bezlitosne i nie posiadające uczuć ani serc istoty - ludzie. Ich miłość to jedynie sztuczne odczucie, którego żaden z nich nie jest w stanie w pełni zasmakować. 
Ucieczka z labolatorium nie trwała nawet minuty, jednak w pewnej chwili zauważyłam, że nie jestem sobą. Wolność. Urodziłam się i wychowałam w niewoli, w niewoli umarła moja matka... Po raz pierwszy wyszłam z ludzkiego cienia. 
Stałam kilkanaście metrów od budynku, gdy z niedaleka usłyszałam parkujące auto i głosy. 
-Denis, mamy dwa szczeniaki! Niewiele straciliśmy po tamtej zdziczałej suce! 
Byłam wściekła jak nikt. Moje pazury zaczęły gwałtownie drapać ziemę, z mojego gardła wydobyły się dźwięki warczenia i czegoś w rodzaju syku grzechotnika. Nie dosyć, że dalej próbują robić eksperymenty na wilkach, to jeszcze chcą je przeprowadzać na szczeniętach!!! Wystrzeliłam jak strzała, wzbijając w powietrze pył. Mimo iż nie chciałam tam wracać, to nikt nie zasługiwał na bycie ludzkim niewolnikiem. Mój skok zza krzaków był tak niespodziewany, że jeden z ludzi Denisa upuścił klatkę ze szczeniętami, a ona otworzyła się po zderzeniu z ziemą. Złapałam delikatnie w biegu dwie waderki i pognałam w stronę gór z nadzieją, że znajdę tam jakieś bezpieczniejsze miejsce. 
Zatrzymałam się przy potężnym dębie, by trochę odsapnąć i sprawdzić czy waderki są całe. 
-Wszystko w porządku? - spytałam, gdy się ocknęły. 
<Echo? Claris?>